در یک چهار راه، که ادرسش اهمیتی ندارد یک دختر، که اسمش را کاری نداریم وایستاد و منتظر ماند و نرفت

مردانی، که به سطح فرهنگشان کاری نداریم از کنار دختر، که لباسش در قصه ما نقشی ندارد

به خیابانی، که تعداد ماشین هایش را بیخیال میشویم وارد می شدند

چراغ قرمز و ترافیک بود و کسی نمی ایستاد، یک انگشت توهین امیز، چند صد کلمه ی تحقیر کننده با پیکر دختر برخورد کرد

از کشوری که اسمش را نمی بریم

از مردمی، که نامهایشان را فراموش می کنیم

از آیینی که نقشش را در این حادثه انکار میکنیم!!!

پاییــــز را دوســــــــــــــت دارم

پاییـــز آغاز تمام عاشقانه هایم بود

آغاز بارانی ترین قـــدم زدن هایــــــــم

آغــــــــــاز گرمای دستانــــــــــــــــــت!!!

دستــــانی که آن روزها مال مـــــــن نبــــود 

دیگــــــــــــــــــــــــــه هم نیســـــــــــــــــت...

پاییــــــز بود که سبز شــــــــدم، شکفـــــــــــم!!!

پاییـــــز بود آن روزها که بیقــــــــــرارت بـــــــــــــــودم

مثـــــــــل حـــالا کـــــــــه دل تـنگـــــــــــت هستـــــــــم

پاییـــــــز بود میدانستـم می آیی و برایم آواز میشوی

حالا هـــــــــــــــــــم پاییـــــــــــــــــــز اســـــــــــت

و ایـــــــــن بـــــــــــار میدانم کـــــــه نمی آیی!!!

چه فرقی دارد حالا هم برایم شعر شــــدی!!!

پاییــــــــــــــــــــز را دوســـــــــــــــــت دارم

که همراهم بود در کنار تمام سبز شدنها

تمــــــــــــــام زرد شنــــــــدن هایـــــم

پایـیـــــــــــــــــــــز اســــــــــــــــــت

میــــــــــــــدانم دیگــــر نمی آیی

میـــــــــــــــــدانــــــــــــــــم!!!